– najwyższy dopuszczalny poziom określonego czynnika lub jego metabolitu w odpowiednim materiale biologicznym lub najwyższą dopuszczalną wartość odpowiedniego wskaźnika, określającego oddziaływanie czynnika chemicznego na organizm; w szczególności materiałem biologicznym są krew i mocz pobrane od pracowników. Według rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 grudnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 11, poz. 86).
Zobacz także
AERACJA
– wentylacja naturalna, zachodząca przez otwory łączące pomieszczenie z otoczeniem zewnętrznym, wykorzystująca różnicę temperatur oraz ciśnień. Według Słownika wyrazów obcych pod red. prof. dr J. Tokarskiego, PWN Warszawa 1980.
DOSTĘPNE TECHNIKI
– techniki o takim stopniu rozwoju, który umożliwia ich praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów inwestycyjnych i korzyści dla środowiska, a które to techniki prowadzący daną działalność może uzyskać. Według ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. (Dz. U. Nr 62, poz. 627).
WYPADKOZNAWSTWO
– wielodyscyplinarna wiedza praktyczna badająca zagrożenia przed i powypadkowe z wykorzystaniem metody prospektywnej i retrospektywnej oraz otwartej systematyki tzw. gałęzi TOL. Wiedza ujednolicająca pojęcia i postępowanie oraz umożliwiająca ustalanie pośrednich okoliczności i przyczyn zagrożeń wypadkowych (dalekich i bliskich) oraz zagrożeń bezpośrednich, które pod wpływem czynnika aktywizacji mogą doprowadzić do wypadku. Według A. Hansen Bezpieczeństwo i […]