– izolacja składająca się z izolacji podstawowej i izolacji dodatkowej. Według PN-IEC 60050-826 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki. Między obwodem elektrycznym, a dostępnymi częściami metalowymi są dwa niezależne układy izolacyjne: izolacja podstawowa i izolacja dodatkowa. Są one przedzielone przegrodą metalową, aby każdy z osobna można zbadać, np. mierząc rezystancję izolacji albo przykładając napięcie probiercze. W izolację podwójną wyposaża się sprzęt gospodarstwa domowego i narzędzia ręczne. Według E. Musiał, Zagrożenia pochodzące od urządzeń elektrycznych, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992 r.
Zobacz także
PRACOWNIA IZOTOPOWA
– pomieszczenie lub zespół pomieszczeń przeznaczonych do pracy z otwartymi lub zamkniętymi źródłami promieniotwórczymi oraz urządzeniami zawierającymi zamknięte źródła promieniotwórcze. Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy ze źródłami promieniowania jonizującego (Dz. U. Nr 140, poz. 994).
LUKS
– jednostka główna natężenia oświetlenia w SI, równa natężeniu oświetlenia powierzchni 1 m², na którą pada strumień świetlny 1 lumena. 1 lx = 1 lm/1 m². Według A. Isaacsa Słownik fizyki, Prószyński i S-ka, 1999 r.
PRÓG ODPORNOŚCI
– wartość prądu nie przekraczająca 0,5 mA, przepływającego przez ciało człowieka, który wyczuwany jest tylko przez nieliczne osoby. Według E. Musiał, Zagrożenia pochodzące od urządzeń elektrycznych, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992 r.