– łączą palnik ze źródłem gazu (butla, generator, rurociąg). Węże do gazów powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem, rodzajem gazu i ciśnieniem znamionowym. W przypadku mieszanek gazowych należy stosować wąż odpowiedni do gazu dominującego w mieszance. Minimalna długość węży spawalniczych powinna wynosić co najmniej 5 m, a maksymalna, mierzona od punktu pomiaru ciśnienia do punktu odbioru gazu (palnika), nie powinna przekraczać 20 m. W razie potrzeby zastosowania dłuższych węży ciśnienie zasilania powinno być skorygowane o spadki ciśnienia występujące w wężu. Dopuszczalne jest przedłużanie węży, pod warunkiem zastosowania znormalizowanych dwuzłączek metalowych o średnicy zgodnej ze średnicą znamionową węża. Minimalna długość każdego z łączonych odcinków węży powinna wynosić co najmniej 4 m. Szczelność i wytrzymałość eksploatowanych węży powinny być kontrolowane w okresach ustalonych stosownie do warunków eksploatacji, lecz nie rzadziej niż jeden raz na kwartał. W przypadku zasilania urządzenia spawalniczego gazem palnym pobieranym z baterii butli, z wiązki butli, z generatora gazu lub z rurociągu, w każdym punkcie poboru gazu powinien być stosowany bezpiecznik. W przypadku zasilania palników tlenowo-gazowych gazami pobieranymi z butli powinny być stosowane bezpieczniki usytuowane na wlocie lub wewnątrz palnika. Wymaganie to nie dotyczy przewodów tlenu tnącego w palnikach przeznaczonych do cięcia. Końce węża nasunięte na końcówki przyłączy powinny być zaciśnięte za pomocą opasek niepowodujących uszkodzenia węża. Według rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych.
Zobacz także
SKŁADNIK ODŻYWCZY
– składnik odżywczy w rozumieniu art.2 ust.2 lit.s rozporządzenia nr 1169/2011: oznacza białko, węglowodany, tłuszcz, błonnik, sód, witaminy i składniki mineralne, wymienione w pkt 1 części A załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia, oraz substancje, które należą do jednej z tych kategorii lub stanowią jej składniki. Według ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie […]
MEDYCYNA PRACY
– dział medycyny zajmujący się człowiekiem na stanowisku pracy oraz wpływem pracy na zdrowie i zdrowia na zdolność do pracy. Jest w zasadzie częścią medycyny prewencyjnej i środowiskowej, która na podstawie znajomości warunków pracy usiłuje wykrywać i eliminować czynniki ryzyka dla zdrowia związane z pracą. Według R.M. Youngson, Collins Słownik encyklopedyczny Medycyna; RTW 1997 r.
KALORIA
– jednostka ilości ciepła w układzie CGS równa 4,1868 J (dżula). Jest to ilość ciepła potrzebna do podniesienia temperatury jednego grama wody o 1°C. Obecnie w układzie SI zastąpiona dżulem. 1 kaloria = 4,1868 J. Według R.M. Youngson, Collins Słownik encyklopedyczny Medycyna; RTW 1997 r.
